1 Mubo na lang ang akong kinabuhi;
lugos na ako makaginhawa;
ug padulong na ako sa lubnganan.
2 Nakita ko ang hilabihan nga pagbugalbugal sa mga tawo kanako.
3 Wala ako magbakak, O Dios, busa tuohi ako.
Walay lain nga makasaksi dapig kanako.
4 Kay gitak-opan mo man ang ilang salabotan,
aron dili sila makasabot sa katarongan;
busa ayaw ako ipabuntog kanila.
5 Ang usa ka tawo magbudhi sa iyang mga higala tungod lamang sa kuwarta,
ug ang iyang mga anak maoy mag-antos, tungod sa iyang binuhatan.
6 Karon gigamit nila kining maong panultihon batok kanako;
inigkabati sa mga tawo niini, moduol sila kanako ug lud-an nila ang akong nawong.
7 Halos mabuta na ako tungod sa kaguol;
ingon kaniwang sa anino ang akong bukton ug paa.
8 Nahibulong kadtong nagpakamatarong,
ug gitulisok nila ako nga wala kuno ako motuo sa Dios.
9 Kadtong nagpakaputli
nag-anam pagtuo nga husto gayod sila.
10 Apan kon silang tanan mobarog sa akong atubangan,
dili ako makakaplag ug bisag usa kanila nga maalamon.
11 Nanglabay na ang akong mga adlaw ug nangapakyas ang akong mga laraw;
nawagtang ang akong paglaom.
12 Apan miingon sila nga ang kagabhion sama ra sa panahon sa adlaw;
miingon sila nga hapit na moabot
ang kahayag apan ako ania gihapon sa kangitngit.
13 Ang Seol na lamang ang akong paglaom
diin matulog unya ako sa dapit nga mangitngit.
14 Moingon ako nga ang lubnganan mao ang akong amahan
ug ang mga wati nga mokaon kanako
mao ang akong inahan ug mga igsoong babaye.
15 Unya hain na man ang akong paglaom?
Aduna ba?
16 Wala na akoy kalaoman
inig-adto ko na sa Seol.