Pagsugid sa Sala ug Pagpasaylo
1 Bulahanang tawo kansang sala gipasaylo,
ug kansang kalapasan wala na isipa.
2 Bulahan ang tawo nga wala ilhang sad-an saGinoo
ug dili limbongan.
3 Sa wala ko pa isugid ang akong mga sala,
naluya ako tungod sa paghinilak sa tibuok adlaw.
4 Adlaw ug gabii gisilotan mo ako;
nawad-an akog umoy
sama sa yamog nga mauga inig-abot sa ting-init.
5 Unya gisugid ko kanimo, OGinoo, ang akong mga sala
ug wala ko ililong ang mga buhat kong daotan.
Gisugid ko kini kanimo
ug gipasaylo nimo ang tanan kong kalapasan.
6 Busa ang tanang matinud-anon mong katawhan
angay mag-ampo kanimo sa panahon sa kalisod;
sa dihang mobul-og ang baha sa kaguol,
kini dili moabot kanila.
7 Ikaw ang tagoanan ko
ug gilikay mo ako sa kadaot.
Awiton ko ang imong pagluwas kanako
kay gipanalipdan mo man ako.
8 AngGinoonag-ingon,
“Tudloan ug tultolan ko ikaw sa dalan nga angay mong subayon.
Bantayan ug tambagan ko ikaw.
9 Ayaw pagpakabuang sama sa kabayo o mula,
nga kinahanglan pang busalan ug rindahan
aron mosunod kanimo.”
10 Ang daotan mag-antos pag-ayo,
apan ang nagsalig saGinoo
makabaton sa iyang gugma nga walay paglubad.
11 Paglipay ug pagmaya,
kamong mga matarong tungod sa nahimo saGinoo!
Singgit sa kalipay,
kamong tanan nga nagtuman sa iyang sugo!