Ang Pagsugid sa Tawo nga Nag-antos
1 Miingon ako, “Magmatngon ako sa akong buhaton
aron dili ako makasala pinaagi sa akong pagpanulti.
Dili ako mosulti
samtang anaa pa sa duol ang daotang mga tawo.”
2 Nagpakahilom ako
ug wala ako mosulti bisag usa ka pulong.
Apan misamot hinuon ang akong pag-antos,
3 ug ang akong kasingkasing napuno sa kabalaka.
Sa naghunahuna ako niini,
misamot ang kahasol nga akong gibati,
ug kay wala na man gayod ako makaantos, miingon ako,
4 “OGinoo, pahibaloa ako sa akong kataposan
ug sa gidugayon sa akong kinabuhi.
Sayri ako kanus-a matapos ang akong kinabuhi.”
5 Pagkamubo sa kinabuhi nga gihatag mo kanako!
Pipila lamang ka dangaw ang gitas-on niini,
ug balig wala lamang ang akong kinabuhi sa imong atubangan.
Ang tawo sama lamang sa gininhawa!
6 Sama lamang siya sa anino;
ang tanang gihimo niya walay kapuslanan.
Nagtigom siyag bahandi
apan wala siya masayod kinsay makapanunod niini!
7 Ug karon, O Ginoo,
wala na akoy laing gilaoman pa gawas kanimo.
8 Luwasa ako sa tanan kong sala,
ug ayaw itugot nga biaybiayon ako sa mga buangbuang.
9 Nagpakahilom ako ug dili gayod mosulti
kay ikaw ang nagbuot sa akong kahimtang.
10 Ayaw na akog siloti
kay hapit na intawon ako mamatay sa imong mga hampak!
11 Pinaagi sa imong mga pagbadlong
gisilotan mo ang tawo tungod sa iyang sala,
ug sama sa anunugba gikutkot mo ang mga butang nga iyang gimahal.
Tinuod gayod nga ang tawo sama lamang sa gininhawa!
12 Dungga intawon ang pag-ampo ko, OGinoo.
Pamatia ang akong pangaliya,
ug ayaw pagpakahilom samtang naghilak ako!
Dumuduong lamang ako
sama sa tanan kong katigulangan.
13 Pasagdi na lamang ako
aron magmalipayon ako sa dili pa mamatay.