1 “Napukan na si Bel ug si Nebo, ang mga diosdios sa Babilonia,
ug karon gikarga na lamang sa mga asno:
bug-at nga palas-anon sa gikapoy nga mga mananap.
2 Ang maong mga diosdios nangapukan,
ug wala sila makaluwas sa ilang kaugalingon;
nailog ug nabihag sila.
Mao kini ang ilang dangatan.
3 “Pamati kanako,
kamong tanan nga nahibilin sa akong katawhan, ang Israel.
Giamuma ko kamo sukad sa inyong pagkatawo.
4 Ako dili gayod mausab
bisan pa hangtod sa inyong pagkatigulang,
ug pas-anon ko kamo hangtod nga ubanon na kamo.
Ako ang nagbuhat ug ako ang mopas-an,
ako ang modala ug ako ang moluwas.
5 “Kang kinsa ako ninyo ipanig-ingon
ug kinsay itandi ninyo kanako?
6 Ang mga tawo mihatag sa ilang plata ug bulawan
ug nagsuhol silag platero aron himoon kining diosdios
ug ila kining gisimba.
7 Pas-anon nila kini ug dad-on;
itungtong nila kini sa butanganan niini,
ug magpabilin kini didto ug dili kini makalihok;
kon may mosangpit niini,
dili kini motubag ug dili makaluwas sa nagkalisodlisod.
8 “Kamong mga daotan,
hinumdomi kini ug pamalandongi ug itanom sa inyong hunahuna;
9 ayaw hikalimti ang nangagi
kay ako mao ang Dios
ug wala nay lain sama kanako.
10 Sa sinugdan pa gani nasayran ko na ang kataposan,
ug nahibaloan ko na ang sangpotan bisan kon wala pa mahitabo;
ipahayag ko nga dili gayod mapakyas
ang akong plano ug tumanon ko ang tanan kong tuyo.
11 Gikan sa sidlakan magtawag akog tawo;
mosakdop siya daw banog ug buhaton niya ang akong plano.
Ako ang nagsulti niini ug matuman gayod kini.
12 “Pamati kanako, kamong gahig ulo,
kamong nagtuo nga layo pa ang kaluwasan.
13 Dili na madugay ug luwason ko kamo;
dili ako maglangan ug luwason ko ang Sion
ug pasidunggan ko ang Israel.”