1 Si Job miingon:
2 Ipalanog ko gihapon ang akong mulo ngadto sa Dios.
Dili ako makapugong sa pag-agulo.
3 Maayo unta kon nasayod pa ako kon asa ko siya hikaplagi,
ug nasayod ako kon hain siya.
4 Isulti ko kaniya ang akong mulo,
ug ipadayag ko ang akong mga katarongan.
5 Buot ako masayod kon unsay iyang isulti,
ug unsaon ako niya pagtubag.
6 Gamiton ba sa Dios ang tanan niyang gahom batok kanako?
Dili! Mamati hinuon siya samtang magsulti ako.
7 Dili ako limbongan; makapadayag ako sa akong katarongan atubangan sa Dios;
hukman niya ako nga wala gayoy sala.
8 Gisusi ko ang Silangan, apan wala didto ang Dios;
ug wala ko siya hikaplagi, sa dihang gisusi ko ang Kasadpan.
9 Gipangita ko ang Dios diha sa Amihanan,
apan wala ko siya makita
ug miadto ako sa Habagatan,
apan walako gihapon siya makita.
10 Apan nasayod ang Dios sa tanan kong lakang;
kon sulayan niya ako, makaplagan niya ako nga putli sama sa bulawan.
11 Gisunod ko kanunay ang dalan nga iyang gipili,
ug wala gayod ako magsimangsimang.
12 Gituman ko kanunay ang gisugo sa Dios,
ug gitipigan sa akong dughan ang iyang mga pulong.
13 Wala siyay pagkabalhin, walay makasupak kaniya,
o may makapugong kaniya pagbuhat sa buot niya.
14 Tumanon niya ang iyang giplano alang kanako;
kana usa lamang sa daghan niyang mga laraw.
15 Busa mangurog ako sa kahadlok sa iyang atubangan.
16 Gikuha sa Dios nga Labing Gamhanan ang akong kaisog.
17 Ang nakahadlok kanako mao ang Dios
ug dili ang kangitngit—bisag butaan pa ako sa kangitngit.