Ang Kasuko ni Jonas ug ang Kaluoy sa Dios
1 Wala malipay niini si Jonas ug nasuko siya.
2 Busanangutana siya saGinoo, “Dili ba giingnan ko na ikaw sa wala pa ako moanhi nga mao gayod kini ang imong buhaton? Mao man gani nga mikagiw unta ako ngadto sa Tarsis! Nahibalo ako nga ikaw Dios nga maluluy-on, mapailubon kanunay ug andam sa pag-usab sa imong laraw.
3 Busapatya na lang ako, OGinoo, kay mas maayo pa nga mamatay na lang ako.”
4 AngGinoomitubag, “Angay ba nimo kining ikasuko?”
5 Unya si Jonas milakaw ug miadto sa silangan sa siyudad ug milingkod didto. Unya nagbuhat siyag gamay nga kapasilongan ug mipasilong niini samtang nagpaabot siya unsay mahitabo sa Ninibe.
6 Unya gipatubo saGinoonga Dios ang usa ka tanom aron hilandongan si Jonas. Nalipay pag-ayo si Jonas tungod sa tanom.
7 Apan pagkaugma sa pagsubang sa adlaw, nagpadala ang Dios ug ulod aron pagkutkot sa tanom ug namatay kini.
8 Ug sa pagkaudto-udto na, nagpadala ang Dios ug hangin nga init gikan sa silangan ug naluya si Jonas tungod sa kainit sa adlaw. Busa miingon siya, “Maayo pang mamatay ako kay sa magpabiling buhi.”
9 Apan miingon ang Dios kaniya, “Angay bang nimong ikasuko ang nahitabo sa tanom?”
Si Jonas mitubag, “Mulang! Gusto na man lang gani akong mamatay tungod sa akong kasuko.”
10 AngGinoomiingon kaniya, “Mitubo kining tanoma sa usa ka gabii lamang ug nahanaw pagkaugma. Wala kay nahimo alang niini ug dili ikaw ang nagpatubo apan naluoy ka niini!
11 Labi pa akong maluoy sa Ninibe, kanang dakong siyudad nga may kapin sa 120,000 ka kabataan nga inosente, wala pay labot sa daghang kahayopan!”